Elio Alba

                                หลายคืนและวันที่ผ่านไป สุรานับไม่ถ้วนที่ดื่มด่ำ ก้นบุหรี่หลายร้อยอันที่เสพสม และความทรงจำที่ขื่นขม ยิ่งกว่าสุราขวดไหนๆ ยิ่งนับวันคืน สุราขวดไหนก็ไม่สามารถทำให้ผมเข้าสู่โลกแห่งนิทราได้ บุหรี่มวนใดก็ไม่สามารถทำให้ลืมภาพความทรงจำเก่าที่หลอกหลอนผมไว้ได้ ผมมองมือที่กุมกันไว้แน่น ราวกับว่าผมกำลังโกรธผู้ใดอยู่ เมื่อมองไปในกระจกผมก็เห็นใบหน้าตัวเองที่เศร้าโศกพร้อมกับร้อยยิ้มที่กำลังโกหกตัวเองว่าผมกำลังมีความสุข แต่ในความจริงแล้วจิตใจผมนั้นว่างเปล่า นี้หรือรสชาติของความรัก รสที่ใครๆ ต่างก็พูดว่าหอมหวานกว่าสิ่งใดๆ รสที่ใครก็ว่าละมุนลื่นลิ้น รสที่ใครๆก็พูดว่าอร่อยกว่ารสใดๆ ทำไมมันช่างขมปานฟาดกว่ารสใดๆ รสชาติที่ผมไม่สามารถฟืนกลืนลงไปได้ แต่ก็ไม่กล้าที่จะคายออกมา มันเป็นรสชาติที่ผมเสพติดไปโดยไม่รู้ตัว ในตอนที่ผมมองไปรอบข้างกลับไม่เหลือผู็ใดมีแต่สุราที่เป็นมิตรเขียงข้างผม ผมไม่อาจเอื้อมมือไปหยิบมันเพื่อมาดื่มอีกต่อไป กล่องบุหรี่ที่กองกันอยู๋เต็มโต๊ะกลับหมดความหมายไปในปริยาย ไ...

                              ในคืนที่มืดมิดและเงียบสงัด ราตรีก็ย้อนวันเก่ากลับมา วันที่มีคำว่าเรา แม้ในตอนนี้ วันนั้นไม่อาจหวนกลับ แต่ในคืนที่เหน็บหนาวและเคว้งคว้าง ในคืนที่พระจันทร์อายอวงหลบซ่อน ในคืนที่มีแต่ตัวตนที่ว่างเปล่าในค่ำคืนามทรงจำที่เลือนลาง กลิ่นหอมและรสหวานคล้ำนวลลิ้นก็ยังคงอยู่ ผมยังคิดถึงคุณอยู่แม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ คุณก็ยังหวนกลับมาให้ผมได้เห็น ถึงแม้เราไม่อาจหวนกลับไปยังดังเดิม แต่คุณก็ยังอยู่ในนี้ ในหัวใจ ในความทรงจำ ในจิตวิญญาณของผมที่ผมได้รับกลับคืนมาตอนที่ผมได้มอบให้คุณไป แม้เราอยู่ห่างกันเพียงเอื้อมมือ แค่ระยะห่างมันดูเหมือนห่างไกลกันเป็นทวีปไกลจนเกินกว้าที่จะเอื้อมไป ไกลจนไม่สามารถจะกลับไป ไม่มีอีกแล้วที่ที่ให้ผมได้ยืนอยู่ตรงนั้นมีแต่เพียงความเคว้งคว้างที่เหลืออยู่เมื่อมองกลับไป เหลือแต่เพียงท้องฟ้าให้ผมมองขึ้นไป ความมืดมิดและแสงสว่างของดวงดวงที่เรียงรายและส่องประกายไปขอบโลก ให้ผมได้คิดฝันไปว่าคุณจะมองมันเหมือนผมหรือไม่ ในที่สุด ผมก็พร้อมที่จะเดินหน้าต่อไป ไปที่ที่แส...